Instagram takipçim beni Vietnam’da tanıdı!

Your ads will be inserted here by

Easy Plugin for AdSense.

Please go to the plugin admin page to
Paste your ad code OR
Suppress this ad slot.

Vietnam’da tek başıma çıktığım sırt çantalı seyahatimin 4. şehri Da Lat’taydım. Vietnam’ın yeni yılı olan TED kutlamalarını hostelde, cafede ve motorsiklet yolculuğumda yolda tanıştığım diğer sırt çantalı gezginlerle kutladık, biraz sosyal oluyorum tek başıma seyahat ederken:) Sokakta binlerce insan hem havai fişekleri izliyor hem de minik fişeklerle kendi eğlencelerini yaratıyorlardı.

Ertesi gün… tamamen beklemediğim bir tablo ile karşılaştım. Her yer son derece sessiz, çoğu yer kapalı ve dışarıda çok az insan vardı…terkedilmiş şehir gibi…hadi desek ki akşamdan kalma durumu olabilir ama herkes mi yahu…Arkadaşlarım sabahtan Vietnam’ın kuzeyine doğru otobüse bindiler. Ben de son dakikacı olduğumdan ne otobüs ne de tren bileti bulabildim çünkü yeni yıl sebebi ile tek bir boş koltuk kalmamıştı, aman ne harika!

Şehirde takılıp kalmıştım…kendi kendime dedim ki, “Evrim, önce kahvaltı edebileceğin bir yer bul, sonra bir çıkış yolu buluruz”…

Da Lat’ta bir aşağı bir yukarı yürüdüm ama kafe ve restoranların çoğu TED’den dolayı kapalıydı…arada annemi aradım.  Nerdeyim, ne yapıyorum bilgi veriyim diye, şunu söyliyim annem benim zorlandığımı görmekten hoşlanmıyor, kahvaltı bulmak için bile olsa:)

2 saat sonra yerel bir lokanta buldum.

dalat-vietnam-pho

dalat-phosoup

Vietnam’ın ulusal çorbası olan tavuklu Pho’dan sipariş ettim. Güneşin altına oturup ısınmaya çalışırken bir yandan da etrafa bakıyordum, gözden kaçırmış olduğum bir otobüs acentası var mı diye ama açık başka bir yer gözükmüyordu bu sokakta da…

da-lat-vietnam-pho-soup

Seyahat ederken her zaman mutluluk küpü olarak dolaşmıyorsunuz etrafta…seyahat iniş çıkışlarla dolu olabiliyor…O gün güneşten çok gri bulutlara odaklanıyordum diyelim…

Etrafa bakınırken sokağın girişinde sandviç satan bir stand gördüm ve daha önce fark etmediğim için bir iç geçirdim…sonra standın önünde sandviç yaptırırken bir yandan da benim olduğum tarafa bakan yabancı uyruklu bir kızı fark ettim. Şehirden bütün yabancıların ayrılmış olduğunu düşünmekle hata etmişim.

Bir ara fotoğraf çekmeye odaklanırken kafamı bir kaldırdım arkadaş bana doğru geliyor, arkama baktım başka birine mi geliyor diye ama arkada kimse de yok, direkt benim masaya gelip

Your ads will be inserted here by

Easy Plugin for AdSense.

Please go to the plugin admin page to
Paste your ad code OR
Suppress this ad slot.

” Instagram’daki while travelling blog musun?”diye sordu…

Benim yüzü düşünün,  “Evet benim, ama nerden bildin?” diye merakla sordum.

“Gözlüklerinden tanıdım, diğer gözlüklerden çok farklı:)” dedi ve ben bir “wauwwwww!!!” anı yaşadım.

Şaşkınlıkla gülümseyerek onu masama davet ettim, biraz konuştuk ve bu anı ölümsüzleştirmek için selfiemizi de unutmadık tabi:)

dalat-vietnam-instagram

Sizi Kanada’nın Montreal şehrinden gelen üniversite öğrencisi Florence ile tanıştırayım. Kendisi de benim gibi tek başına sırt çantası ile yola çıkmış, motorla Vietnam’ı keşfediyordu.

Arkadaşıyla buluşmak için masadan ayrılıp kendi yoluna giden Florence’ı bu son görüşüm olmayacaktı. Gerisi yeni bir hikaye ile başka paylaşımda sizlerle buluşacak:)

O gün Florence’ın gülümseyerek benimle tanışması kesinlikle günümü güzelleştirdi….hala düşünüyorum ve vay be diyorum…Şangay’da yaşa, Vietnam’ı keşfe çık ve Kanadalı takipçin seni Vietnam’da daracık bir sokakta gözlüklerinden tanısın:)

Sözüm şu ki; ne kadar kötü hissederseniz hissedin, giyinin, kendiniz olun ve dışarı çıkın. Eğer ben otobüs bileti bulamıyorum diye, bir de soğuk ve her yer kapalı diye pes edip hostelde ranzamda yorganın altına saklansaydım bunların hiçbiri olmazdı…o zaman ne yapıyoruz? Her zaman yola devam ediyoruz;)

Bir başka hikayede görüşmek üzere. Beni instagram‘dan takibe almayı unutmayın lütfen!

Sevgiler,

Evrim

1 Comment

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

CommentLuv badge