Sırt çantalı Kamboçya maceram başlar

Sonunda büyük gün gelir! Kamboçya seyahatim resmen başlıyor! Çılgın gibi heyecanlıyım, yerimde duramıyorum..

Daha önce sizinle hiç paylaşmadım ama uçak biletini almadan önce son derece tereddütlüydüm, hiç bu kadar acabalarla uğraşmamıştım daha önce. Rüyamda içinde benim de olduğum uçak kazası gördüğüm bile oldu. Sanırım son zamanlardaki haberler beni fazlasıyla etkiledi. Bi de anneme Kamboçya’ya gitmek istiyorum diyince, cevap net bir “hayırrrr” oldu tabi o da bütün o haberleri seyredip ülkenin geçmişi de gölge gibi yapışınca akıllara, ana yüreği tabi, yazılan senaryolara dur diyebilene aşk olsun.

Seyahat etmeye bayılan Çinli arkadaşım Finy ve yine Çinli eski iş arkadaşım ve yakın arkadaşım Jessica sağolsun bana gereken cesareti verdiler. İkisi de bana Kamboçya’ya gitmeyip de yılın bu zamanını Şangay’da geçirirsem son derece pişman olacağımı söylediler. Pişmanlık duymaktan nefret ettiğim için bende direkt ilgili merkez harekete geçer ve en azından “keşke yapmış olsaydım”ları yaşamak yerine belirli riskleri alıp gidip yaparım! Ama bazen herkesin biraz cesaretlendirilmeye ihtiyacı olabiliyor değil mi? Bu yüzden Finy’e biletimi aldığı için ve Jessica’ya da desteğinden dolayı özellikle teşekkür ediyorum. Etrafınızı pozitif insanlarla sardığınızda, biraz olsun enerjiniz düşse bile o güzel yürekler sizi yukarı çekecektir.

Unutmayın korkular aklın bir ilüzyonudur. Beni yanlış anlamayın tehlike son derece gerçektir ama korku sizin besleyip büyüttüğünüz, hayallerinizin önünde duran hayali engellerdir.

Hayallerinizi korkularınızdan daha güçlü kılın ki macera başlasın.

Biliyor musunuz? Ben daha çantamı tam hazırlamadım. Onu hep son güne bırakıyorum nedense. Yanıma alacağım herşey yatağın üstünde neyse ki, zaten artık hızlı çanta toplamakta da uzmanlaştım o yüzden iki dakkalık iş benim için haha

Sırt çantamda neler var?

-Çocuklar için hediyeler (boyama&İngilizce kitapları, boyama kalemleri, kay kay vb.)

-Fotoğraf makinalarım ve diğer ekipmanlar (Canon, Go Pro ve tonlarca kablo ve şarj cihazı!)

-Neredeyse ezberlerdiğim Kamboçya kitabım

-Macera defterim

-Kıyafetler (4 elbise, 3 t-shirt, 1 şort, 2 bikini, 1şapka, 2 güneş gözlüğü, 1 bilezik vb.)

-Koşu ayakkabım ve sandaletim

Sırt çantamda resmen kıyafetten çok kablo var ki bir gezgin olarak doğru yoldayım demektir!

Şangay’da dışarısı buz gibi de olsa, yanıma mont alıp da neredeyse bir ay boyunca 30 derece sıcaklıktaki bir ülkede bu büyük kütleyi taşıyacak değilim. Artık taksi bulana kadar donmamanın bir yoluna bakıcam.

Çanta tamamdır ve sonunda hazırım! Taksiye binmeden önce son bir şey, yapılacaklar listesindeki bir kalem: selfie çubuğuyla bir selfie çekmek, tamamdır!

Şangay Pudong hava limanına doğru yoldayken işle ilgili hiç de hoş olmayan bir sürprizle karşılaştım. Uçuşa kadar ne yapıp ne edip çözmem lazımdı. Yolda email yazıp, iş arkadaşım ile telefonla konuşup durumu çözmeye çalışıyordum. En sinir bozucu şey koca koca insanların söyledikleri şeyleri sonradan söylemedim diyip başkalarına suç atmaları. Gel de sinir olma, neyse gerçeği su yüzüne çıkarmak lazımdı.

Buarada çok kibar bir taksiciye denk geldim, resmen sırt çantamı içeri check-ine kadar taşıdı. Böyle kibar taksicileri her zaman görmek zor. Tabi bahşiş için demeyin, Çin’de bahşiş kültürü yok. Bahşiş verseniz bile parayı size geri verirler.

At the Airport

Check in tamamdır! Çoğunlukla check-in’deki personele cam tarafı koltuk istiyorum demeyi unutuyorum ama yine de bana cam tarafı koltuk düşüyor. Bu gün de bunun bir örneği. Telepati gücü mü nedir…

Neyse ki bagaj ücreti ödemek zorunda kalmadım. Şu an çantam ağırlık sınırlarını zorluyor ama yine de yanıma almama izin verdiler! Harikasınız! Bakalım bu uçakta sorun olacak mı… Devasa bir sırt çantası, küçük başka bir sırt çantası, kamera çantası ve kaykayla uçağa bineceğim haha, umarım anlayışlı hosteslere denk gelirim…

Bagajü ücretine gerek kalmadığı için bu parayla Kamboçya’daki çocuklara hediye alacağım, işte bu güzel oldu!

Biliyorum kay kayı çantanın içine sığdırmanın hiç bir yolu yok, napalım zaten böyle çantanın dışında daha iyi değil mi? Yan gözle acaba uçakta laf ederler mi diye düşünmeye devam ederken uçağa binmek için ilk anons gelir.

İşle ilgili bu sorunu çözmek için en önemli kişiye saatlerdir ulaşamadım yahu. Ne kadar endişeli olduğum yüzümden de net okunmuyor mu? Ve sonunda kilit kişiye ulaşılır, gerçek su yüzüne çıkar ve sorun, uçuş için son anonsa dakikalar kala çözülüp uzun bir ohh çekilir.