Angkor Ağaç Okulu, bir rüya gerçekleşir!

En son ne zaman karşılık beklemeden bir iyilik yaptınız? Tanımadığınız birine iyilik yapmaktan bahsediyorum…Bunun hayatınızda alacağınız en tatmin edici kararlardan biri olduğunu söylesem ne yaparsınız?

Eminim şimdi merak etmeye başladınız…ama önce hayatınızla ilgili şikayet etmeyi bırakmalısınız, hayatınızın neden değişmediği ile ilgili dünyadaki bütün bahaneleri bulan o tembel insan olmayı bırakın…Adım atın..para biriktirin, bir plan yapın, dışarı çıkın, başka bir ülkeyi keşfedin, insanlara yardım edin, hayatlara dokunun, yeter ki bir fark yaratın! Gördüğünüz gerçek sizi öyle bir etkisi altına alacak ki geriye dönüp vaktinizi şikayet ederek geçirme lüksünüzü sürdüremeyeceksiniz çünkü artık aksiyon alacaksınız! Düşünce yapınızı değiştirdiğinizde hayatınız da değişecek. Kıyafetlerinizi değiştirebilirsiniz, adresinizi değiştirebilirsiniz, saçınızı değiştirebilirsiniz ama değişmiş bir zihin kadar güçlü hiçbir şey yoktur bu hayatta!

DEĞİŞİME HAZIR MISINIZ?

Başka dünyaları keşfetmeye, daha da önemlisi, bakış açınızı değiştirecek o yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? Sizi Kamboçya’nın Siem Reap şehrindeki küçük bedenlerdeki büyük kalplerin okulu olan, zorluklar içinde kurulan Angkor Ağaç Okulu’na götürüyorum. (Yazımızı okurken bir yandan size ilham veren enstrümantel bir müzik açıp yazıları ve resimleri daha da canlı bir hale getirebilirsiniz, ben yazarken öyle yapıyorum, okurken daha da güzel oluyor.)

Bu yazımızda keşfedecekleriniz:

• Angkor Ağaç Okulu’nu nasıl buldum?
• Angkor Ağaç Okulu’na doğru yoldayken
• Angkor Ağaç Okulu, hayallerinin peşini bırakmayan küçüklerin okulu
• Okulun kurucusu ve çocukların kahramanı, Sokhom’un hikayesi!
• Diş Fırçalama Festivali
• Ders başlar
• Film, dondurma ve ekmek günü
• Angkor Ağaç Okulu’ndaki doğum günüm
• Seyahat ederken siz de bir kahrama dönüşün!

Haydi başlayalım…

ANGKOR AĞAÇ OKULUNU NASIL BULDUM?

Bir aylık sırt çantalı seyahatimin rotasını planlarken bir yandan da internetten Kamboçya’da yardım edebileceğim okulları araştırıyordum. Gönüllülük turizmi yapan kuruluşlar yerine, ki bunun yanlış olduğunu söylemiyorum, gerçekten yardıma ihtiyacı olan ve hayallerini gerçeğe dönüştürmek için uğraşan, çabalarını ve tutkusunu destekleyebileceğim bir okul olmalıydı..

 İstediğiniz şeyi bulmak için aksiyon aldığınızda, evren eninde sonunda size yardımcı olacaktır! Yeter ki aramaya, bakmaya devam edin!

Bir sürü araştırmayla geçen gecelerin ardından, istediğim okulu bir türlü bulamamıştım, ta ki o geceye kadar…Instagram’da bir hesabın paylaştığı fotoğrafları gördüm…Ders çalışan, oyun oynayan çocukların fotoğrafları…fotoğraflara bayıldım, o kadar güzel ve içten fotoğraflardı ki, hemen hesabın sahibi ile iletişime geçip okulun adresini ve iletişim bilgilerini istedim.

Görüyorsunuz, doğru kaynağı bulduğunuzda bilgiye ulaşmak bu kadar hızlı…Dakikalar içinde gelen mesajın ardından, okulun kurucusuna ulaştım, bir yandan da bloglarını ve yapılan aktivitelerini inceliyordum. Gidip gelen emailler sonrasında Siem Reap planı çoktan belli olmuştu.

ANGKOR AĞAÇ OKULU’NA DOĞRU YOLDAYKEN

Kamboçya’da ikinci günümde, Borey, sağ kolum, gelip beni otelimden alır ve okula doğru yola koyuluruz. Ne kadar heyecanlı ve mutlu olduğuma inanamazsınız…

Sırt çantam çocuklara vermek üzere arkadaşlarımın verdiği hediyelerle dolu. Harika, yepyeni bir kaykay, boyama kitapları, renkli kalemler, İngilizce okuma kitapları, küçük oyuncaklar vb..

Yol boyunca çocukların hediyeleri beğenmelerini ve hayatlarında bir fark yaratmayı yürekten diliyordum.

Yerel halk için Kamboçya’da hayat zor…Yol boyunca gördüğüm manzaralar beni derinden etkiliyordu ama bir yandan da düşünce şeklimi yapılandırıyordu..

Seyahat sizi alçak gönüllü yapar. Dünyada ne kadar küçük bir yer kapladığınızı görürsünüz. – Gustave Flaubert

ANGKOR AĞAÇ OKULU

HAYALLERİNİNİN PEŞİNİ BIRAKMAYAN KÜÇÜKLERİN OKULU

Tuktukun arkasında resim çekerken birden Angkor Ağaç Okulu tabelasını fark ettim…Bir anda tekrar misliyle merak, heyecan ve Şangay’dan Kamboçya’ya bu küçük okulu ziyarete gelmiş olmanın ve sonunda varmış olmanın mutluluğu beni sarmıştı…

Tuktuktan inip okulun kapısında durduğumda, çocukların şaşkın bakışlarıyla karşılaştım ve çocuklarla aramızdan kamerayı çekince etrafımdaki enerji ve tutkunun giderek daha da büyüyüp güçlendiğini hissettim…bunu sizin de hissedip deneyimlemenizi çok isterim. Resmen umudun, sevginin, hayallerin, taktir edilmenin ve bilginin ekilip biçildiği bir okuldaydım…Ne demek istediğimi ilerleyen satırlarda daha net göreceksiniz.

Angkor Ağaç Okulu, yabancı gönüllüler tarafından ücretsiz İngilizce ve Japonca derslerinin verildiği bir okuldur. Uzak köylerde yaşayan çocuklar, devlet okulunda sabahçı ya da öğlenci olmalarına göre ya öncesinde ya da sonrasında yabancı dil öğrenmek için bu okula geliyorlar.

Angkor Ağaç Okulu’nda şu an 3 tane sınıf bulunmaktadır( Ben ziyaret ettiğimde 2 sınıf vardı ve üçüncü sınıf inşaat halindeydi.) Okul ağaçtan yapıldığı için ve ünlü Angkor Wat tapınağının olduğu şehirde bulunmasından dolayı, kurucusu okula Angkor Ağaç Okulu ismini koymuştur.

Bu okul kendinizi en çok canlı hissedeceğiniz yerlerden biri haline gelecek…bunu o kadar kuvvetli hissedeceksiniz ki,  buradaki minik bedenli büyük kalpler için bir kahramana dönüşeceksiniz adeta…

Ders başlamadan önce terlikler sınıfın önünde yığılmaya başlar. Burada her bir çocukta göreceğiniz en önemli özelliklerden biri  saygıdır. Terlikleri kapıda bırakmak da bunun bir yansımasıdır.

Eğitim dünyayı değiştirmek için kullanabileceğimiz en güçlü silahtır.-Nelson Mandela

Angkor Ağaç Okulu, Trang Köyü’nde bulunmaktadır. Angkor Wat’ın ünlü tapınaklarına, ünlü meyhane sokağına ve Eski Market bölgesine yakın olmakla birlikte köy, Siem Reap’ın yoksul bölgesinde kurulmaktadır. Trang Köyü’ndeki ve diğer uzak köylerdeki çocukların çoğu İngilizce konuşamadıkları gibi, yeterli seviyede eğitim de alamamaktadırlar. Kamboçya’da yaşama koşullarının zorluğu, iş olanaklarının yetersizliği ve yeterli gıdanın olmaması yetmezmiş gibi erkek nüfusunun çoğunun orduda hayatını kaybetmesi ve kalan yetişkinlerin de bir kısmının hastalıktan yaşama veda etmesi sonucu geride kalan çocuklar ya diğer aile fertlerine emanet edilmiş ya da kendi kaderine terk edilmiştir. Angkor Ağaç Okulu’na gelen çocukların çoğu öksüz kalan çocuklardır. Bütün bunları öğrendiğimde, kelimeler adeta kaçıp, saklanıp yerini boğazıma kadar taşıp gelen iç burkan duygulara bırakıyordu…

SOKHOM’UN HİKAYESİ

Sizi, Angkor Ağaç Okulu’nun kurucusu, Sokhom’la tanıştırayım. Bu okul tutkunun, rüyanın ve azmin ürünüdür. Sokhom çocukların gözünde adeta bir kahraman dönüşmüştür…her kahraman gibi o da kendi kendinin ışığı olmuştur.

Küçük bir çocukken, ailesi, Khmer Rouge Rejimi’nin uyguladığı  soykırım sırasında ayrı düşmüş. Ne yazık ki Sokhom’un amcaları, teyzeleri ve küçük erkek kardeşi soykırımda hayatlarını kaybetmiş. Sokhom ve dedesi, Khmer askerlerinden kurtulmayı başarıp ormana doğru kaçmışlar, geceleri ormanın derinliklerindeki çukurlarda saklanmışlar. Siz Sokhom’un yerinde olsanız nasıl hisseder, ne yapardınız, düşünebiliyor musunuz? Sonunda Sokhom, ve anne babası soykırımdan kurtulmayı başarmışlardır.

Arkadaşlarının ve turistlerin yardımı ile İngilizce ve Japonca öğrenen Sokhom, devlet okulunda öğretmen olmuştur. O zamanlarda eğitimli halkın çoğunun katledildiği ve eğitimin kişinin kendi hayatını riske atan bir numaralı faktör olarak görüldüğü bir dönemde, Sokhom limitleri aşmakla kalmayıp toplumdaki çocukları eğitmek adına daha fazlasını yapmak için cesur bir karar vermiştir.

Bu okulu inşa etmek için geçen sayısız geceli gündüzlü sıkı çalışma sonucu Sokhom’un rüyası gerçeğe dönüşmüştür. Okul olmayan bir köye imkansızlıklar içinde bir okul yapmış, yetmemiş yabancı öğretmenleri davet edip çocukları İngilizce ve Japonca ile tanıştırmıştır. Evlenip, bir de çocuk sahibi olduktan sonra Sokhom hem ailesine bakabilmek hem de okulu desteklemek için geceli gündüzlü öğretmenlik işlerinde çalışmaya başlayıp sürekli artırdığı çalışma temposu ile okula üçüncü bir sınıfı da katmıştır.   Sokhom’un gücünün, yaşadığı zorluklardan geldiğini anlamak zor değil…

Hayatınızdaki olumsuzlukları yakıt olarak kullanıp, içinizde yanan ateşi, etrafınızda yanan ateşten daha güçlü kılın!

 DİŞ FIRÇALAMA FESTİVALİ

Çocuklar derse başlamaya hazırlanırken, geriye tek bir şey kalmıştı, derse başlamadan önce her sabah yaptıkları, adeta eğlenceye dönen bir etkinlik…Ben buna “Diş Fırçalama Festivali” diyorum… Sokhom’un işareti ile çocuklar isimlerinin yazılı olduğu fırçaları kapıp Sokhom’un diş fırçalarına diş macununu sürmesi ile birlikte çeşmeye koşup festivali başlatıyorlar.

Sokhom bana çocukların evlerinde diş fırçası ve macun olmadığını ve burada bunu eğlenceli bir aktiviteye dönüştürerek bir alışkanlık yaratmaya çalıştığını anlattı…

Gördüklerim bana da keşke şu an diş fırçam olsaydı dedirtti…Çocukların bazıları birbirleriyle yarışıyor, zıplayıp şarkılar söylüyor, beyaz köpüklerle “göster ve anlat” oynuyorlardı…siz de diş fırçalama alışkanlığınızı böyle eğlenceli bir etkiliğe dönüştürseniz, daha fazla keyif almaz mıydınız? Yerden suyu çekmek için çeşmenin koluna bütün güçleri ile asılsalar da bu keyiflerini kaçırmıyordu.

DERS BAŞLAR

Minikleri sessizleştirmek için “1,2,3, tıp” oynamak nasıl fikir? Haha, bayıldılar…Angkor Ağaç Okulu’nda ders başladığında bütün öğrenciler ayağa kalkarak ellerini birleştirir ve hep bir ağızdan öğretmene hoş geldin derler ve gelen  öğretmenlerin gönüllü olduklarını bildikleri için de öğretmenlere verdikleri zaman için minnetlerini sunarlar. Ben tahtanın önüne gelip de, bir anda ayağa kalkıp yukarıdakileri tüm nefesleri ile dile getiren çocukları gördüğümde bir kaldım…O yüzden küçük bedenlerdeki büyük kalpler diyorum onlara…

Burada bir sınıfta üç seviye var ve her bir seviye aynı anda ama farklı konular öğreniyor. Bunu anneme anlattığımda, kendisi de bana köydeki ilkokullarında aynı sistemin olduğunu söyledi, tamamen imkansızlıklardan ve yerin olmamasından kaynaklanıyor.

Angkor Ağaç Okulu’ndaki ilk günümde, çocuklar görebilsin ve unutmasınlar diye tahtaya ismimi yazdım, hem bazı çocuklar için adımı telaffuz etmesi zor olabiliyor. Dersin ortasında çocukların tuttukları notları kontrol ederken, bu tatlı miniğin defterinde adımın yanına bir kalbin iliştirildiğini görmek bütün gün yüzüme bir gülümseme yapıştırdı.

Çocuklar gruplar halinde çalışırken… kolay değil ama bir kez konsantre oldular mı birbirlerine nasıl yardım ettiklerine hayran oldum, arada yaramazı da oluyor tabi, o da kendini tahtada buluyor ama yine halinden memnun. Böyle sihirli ve enerjisi yüksek bir ortam daha önce görmedim…Tek kelimeyle ilham verici…

FİLM, DONDURMA VE EKMEK GÜNÜ

Her Cuma, Sokhom, Khmer altyazılı yeni bir İngilizce film ile birlikte dondurma ve ekmek alıyor. Net, cumaları seviyoruz!

O gün, çocuklar “Avatar”ı ilk defa seyrediyorlardı…Ben de ilk defa dondurma ile ekmeği bir arada yiyordum.

ANGKOR AĞAÇ OKULU’NDAKİ DOĞUM GÜNÜM

2014 yılından başlayarak, her yıl doğum günümü başka bir yerde, bambaşka bir şey yaparak kutluyorum. Geçen yıl, maceraperest çiftlerle birlikte sirklerden kurtarılan fillerin rehabilitasyonlarında bulunup, filleri nehirde yıkayıp, gerçi biz onları yıkadığımızı düşünsek de aslında onlar bizi yıkıyordu, psikolojilerini ve anlaşma dillerini anlamak üzerine harika bir gün geçirmiştik.

Bu sene çocuklarla birlikte kutlayacak olmak beni daha da heyecanlandırıyordu. Hayatlarında ilk defa pasta görüp, mumları bütün nefesleriyle üflemeleri, pastayı paylaşarak yemeleri, en güzel hediyelerden biri…

“Öğrendim ki insanlar ne dediğinizi unutur, insanlar ne yaptığınızı unutur ancak onları nasıl hissettirdiğinizi asla unutmazlar. – Maya Angelou”

Sırt çantalı seyahatime başlamadan önce Şangay’da “sırt çantamla iyilik peşinde” adlı bir kampanya başlatıp, benimle gelemeseler bile arkadaşlarımın Kamboçya ile ilgili farkındalıklarını artırıp bu projeye katkıda bulunmalarını sağladım. Bana harika, yepyeni bir kay kay, boyama kitapları, boyama kalemleri, İngilizce masal kitapları, küçük oyuncaklar gibi bir çok güzel hediye verdiler. Hatta çocuk kitapları yazan bir arkadaşım 500 kitap vermek istedi ancak hava yolları şirketinden haber alamadığımız için gönderemedik ama bir daha ki seferi yapmak için bir sebebimiz daha oldu.

Çocukların hediyeleri beğenmeleri, gülücükler saçıp kay kayın peşinden koşturmalarını izlemek her şeye değdi! Aşağıdaki fotoğrafta kay kayı tutan çocuğun gözlerine bakar mısınız? İşte bahsettiğim tam olarak da bu..Tanımadığınız insanlara yardım edip gözlerindeki heyecanı ve mutluluğu görmek tek kelime ile harika bir duygu… Neden siz de  doğum gününüzde başkalarının hayatında fark yaratıp, kendinizi bambaşka bir tecrübe ve duygu ile ödüllendirmiyor sunuz?

Çocuklarla bahçede oynamak, onlara nasıl kayacaklarını öğretmek…zamanın nasıl geçtiğinin farkına bile varmadık…

Sokhom’la konuşmalarımız ve gördüklerim üzerine bir kırtasiyede buldum kendimi ve okul için gerekli malzemeleri alıp Sokhom’a verdim.

Angkor Ağaç Okulu’nda edindiğim tecrübelerin, sıkı sıkı sarılmaların, büyük gülücüklerin, arkadaşlıkların, çektiğimiz fotoğraf ve selfielerin yeri bambaşka ben de, onları her zaman hatırlayacağım. Bunlar hayatta alabileceğiniz en güzel hediyelerden bir kaçı…Angkor Ağaç Okulu’nda gönüllü olmak kesinlikle paha biçilmez!

Anılar biriktirin, eşyalar değil!

Okulda çektiğimiz selfilerden birkaçı kartpostal misali gelsin…

SEYAHAT EDERKEN SİZ DE BİR KAHRAMANA DÖNÜŞÜN

Bir birey olarak, elimden geleni yapıp, miniklerin hayatında bir fark yaratıp, onlara her zaman hatırlayacakları güzel tecrübeler yaşatmaya çalıştım, gerek gönüllü öğretmen olarak, gerek oyun arkadaşları olarak, gerek kırtasiye malzemelerini alarak, gerekse de tecrübelerimi bu yazı ile sizinle paylaşarak…

Angkor Ağaç Okulu’ndaki tecrübelerimi 7 dakkikaya sığdırmak kolay olmadı ama işte o eşsiz anlar:

ZORLUKLARIN BABASI

Diğer bütün zorlukların arasında, öyle bir zorluk gözüküyor ki ufukta, sizin yardımınıza ihtiyaç olacağı çok açık! Angkor Ağaç Okulu’nun üzerine kurulduğu arsa satılabilir ve bu durumda okul olmazsa, ışık da olmaz…Eğer “nasıl olsa biri yardım eder, biz zengin değiliz ki, zenginler dururken biz ne yapalım” şeklinde düşünürseniz, kendi gücünüzü kullanmaktan vazgeçtiğiniz için dünya daha karanlık bir yere dönüşür…ve biz buna göz yummaya niyetli değiliz!

Bazı insanlar bana gelip, “Evrim, benim hayatta bir amacım yok, hayatımla ne yapacağımı bilmiyorum” diyorlar, eğer siz de böyle hissediyorsanız o zaman şunu soruyorum: Eğer hayatınızda acı, göz yaşı ile karşılaştınız ve sonunda gerçekten birinin hayatını kurtardıysanız, hayatınız yaşamaya değer değil mi? Tabi ki, değer! Burada olduğunuz sürece, birinin hayatını iyileştirmek için o gerekli adımı atabilirsiniz.

NE YAPABİLİRİM?

Okula maddi destek sağlamak veya gönüllü öğretmen olmak için Sokhom’un email adresini ve Angkor Ağaç Okulu’nun facebook hesabı ve blog linkini aşağıda bulabilirsiniz.

sokhomkhit82@gmail.com

https://www.facebook.com/pages/ANGKORS-TREE-SCHOOL/498284293594146

http://angkorstreeschool.blogspot.com/

Önemli bir hatırlatma, gönüllü öğretmen olmak için, öğretmenlik derecenizin olması esas, ben bu şekilde gittim, ama “İngilizce ya da Japoncayı ileri düzeyde konuşuyorum, öğretme tekniklerine hakimim, bir belge mi bana engel olacak?!” derseniz kim tutar sizi! harika! Sokhom’la bu konuda detaylı konuşabilirsiniz.

Dünya’nın daha fazla sevgi ve umuda ihtiyacı var, her şeyin üstünde iyilik için daha fazla harekete geçen insana ihtiyacı var, tıpkı sizin ve benim gibi.

Angkor Ağaç Okulu’nda çekilen diğer fotoğraflar için instagram hesabımızı takibe alıp fotoğrafları bizi etiketleyerek paylaşırsanız bu okula ulaşmak isteyenlerle daha hızlı buluşabiliriz.

Paylaşmak değer vermektir, destek olmaktır! Angkor Ağaç Okulu’nu daha fazla kişiye duyurup, çocuklar için bir mucize olalım…

Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere!